۱۳۸۸ تیر ۱, دوشنبه
خسرو گلسرخی
گیرم که در باورتان به خاک نشسته‌ام، و ساقه‌های جوانم از ضربه‌های تبرهاتان زخم دار است! با ریشه چه می‌کنید؟ گیرم که بر سر این بام، بنشسته در کمین پرنده‌ای، پرواز را علامت ممنوع می‌زنید! با جوجه‌های نشسته در آشیانه چه می‌کنید؟ گیرم که می‌زنید! گیرم که می‌برید! گیرم که می‌کشید! با رویش ناگزیر جوانه چه می‌کنید؟
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر