سلام
بامداد یکشنبه 28 تیرماه 1388 و 19 جولای سال 2009 میلادی
ابتدا یک سؤال تکراری رو درواقع جواب بدم، یک کسی از نیاوران پرسیده که «اینجا چون بخشی از بسیج دم خونه ها علامت گذاشته (خونه هایی که الله اکبرمیگفتند) تعداد الله اکبر کم شده» باید این توضیح رو بدم که یه عده هم قبلاً اینو گفتند که چندتا جوون توی اون محل دم همه ی خونه های محل، همون علامت رو بگذارند بنابراین اون علامت بلا اثر میشه و اگر هم حوصله اش رو دارند، با شوخی یک دونه V سبز هم کنارش اگر بگذارند، مسأله رو منتفی میکنه.
چند تا نکته رو از بررسی فعالیت بزرگی که داشتیم، از آکسیون بزرگ روز جمعه میلیونی درواقع که همه برآوردها نشون میده بالای دو میلیون جمعیت ما در سطح تهران داشتیم، این آکسیون بزرگ را وقتی بررسی میکنیم نکاتی هست که میشه روش دست گذاشت. حالا بعداً هم باز وقتی فیلمها رو دقیقتر بررسی کنیم بهتر میتونیم روی نکات ریز هم نگاه کنیم.
نکته اول دیده میشه که وقتی مثلاً موتورسوارها از روی پل گیشا رد میشن (پل جلال آل احمد)، مردم به درستی اونها رو هو میکنن، روحیه شون رو ضعیف میکنن، شعار میدن، جمعیتی که هست که خیلی کار خوبیست و زشتی این کاری میکنن رو به رخشون میکشن اما همزمان میشه یک مقداری هم میخ چندپایه، سه پایه، شش پر (که حالا بستگی به روشی که بلد باشین داره و تو اینترنت هم خیلی دستورالعمل ها دیدم که گذاشتن برای ساختنش) سر راه اینها وقتی بریزین به راحتی پنچر میشه و موتور از کار میافته. همونجور که یکبار هم قبلاً عرض کردم در کشورهای دیگه از اسب برای زدن تو صف تظاهرات مردم گاهی پلیس استفاده میکنه که اونهم یک روشهایی داره که اسب رو برگردونن، در ایران هم همینکار رو موتورسوارها میکنن، و موتور رو خیلی ساده تر میشه پنچرش کرد، ساده ترین کاری که میشه باهاش کرد و اونوقت دیگه اون آقای سرکوبگر ناچار میشه موتور سنگینش رو کول بگیره از میدون عملیات ببره بیرون یا اینکه ولش بکنه و بره. لذا این بسیار کار مؤثریست که اگر این کار رو بکننین یک مرتبه یک بخشی از فعالیت اینها فلج میشه.
نکته ی دیگه ای که در این برررسی ها دیده میشه مسأله دوربینهاست در سطح تهران، دوربینهای ترافیکی که در سراسر سطح شهر تهران نصب شده برای کنترل ترافیک، مرکز کنترلش در خیابون ایرانشهر تقاطع نرسیده به خیابون طالقانی در ساختمونیست که زیر اون پارک درواقع شهرداری تهران ساخته سالها قبل و مرکز اصلی کنترل این دوربینها در اونجاست. ولی از قراری که شنیده ام سپاه موازی اون یک مرکز دومی برای خودش در یکی از مناطق خودش که گویا در حوالی میدون ونک هست طراحی کرده و از اون مرکز خودشون همه این دوربینها رو کنترل میکنن. در تظاهرات 18 تیر 10 سال پیش بچه ها موفق شده بودند یه دونه یا دوتا از این دوربینها رو که درست مشرف به همون امیر آباد شمالی بود قطع بکنن، خرابش بکنن، درنتیجه اینها دوربین نداشتند و بسیار کارآمدیشون برای سرکوب تظاهرات پایین اومده بود. الان هم حداقل در نقاط حساس شهر، دوروبر دانشگاه تهران، دوروبر امیرآباد، میدان انقلاب، جاهایی که معمولاً ما تظاهراتمون دوروبر اونجاها شکل میگیره، یا نقاط پر رفت و آمد شهر، این دوربینها اگر از کار بیفتند به نوعی با این کمبود نیرویی که اینها دارند بسیار مؤثره برای اینکه اون آقای فرمانده ای که با خیال راحت نشسته تو اتاق خنک و چایی اش هم جلوشه روی این دوربینها نگاه میکنه و دستور میده و عملیات میکنه و سرکوب میکنه، اگر اون دوربین از کار بیفته اونوقت خلاء اون دوربین رو با حداقل20 تا آدم باید پر بکنه، باید یکی بره دیده بان جلو بشه، بدوه بیاد بره به دیده بان عقب خبر بده بعد چون خودشون موبایلها رو قطع میکنن، بیسیم هم نمیتونن دستشون بگیرن چون تابلواند و مردم گریبانشونو میگیرن، باید بلند شه بیاد بره بیرون ار محوطه تلفن عمومی بزنه که میشه تلفن عمومی های اطراف اون محل تظاهرات رو قطع کرد و تازه آخرش شفاهی یک چیزی بگه که اون آقای فرمانده بفهمه اونجا چه خبره و دستور بده درحالی که الان که دوربین داره راحت میشینه نگاه میکنه، با چشمش هم میبینه و خیلی بهتر برای سرکوب میتونه تصمیم بگیره. لذا از کار انداختن این دوربینها حداقل در نقاط اصلی خیلی واجبه. ظاهراً البته این دوربینها با فیبر نوری ارتباط دارند، بنابراین نرم افزاری نیست که بشه حک کرد از کار انداختش، بنابراین حساس ترین جای این دوربینها لنزشه. اگر کسی بلد باشه، توانش رو داشته باشه من نمیدونم بتونه خودش رو بالای دوربین برسونه بالای اون میله بلند، یه اسپری ساده تو لنز کاملاً از کار میندازدش. یا اینکه با یک تفنگ ساچمه دار یا یک وسیله ای بشه اون لنز رو زد (جای حساس دوربین هست) ودر نتیجه دوربین درواقع از کار میفته. به هر صورت مشکل اساسی ای هست در تظاهرات ما که باید یه راهی براش پیدا بشه و من خیلی نمیخوام وارد جزئیات بشم.
اما نکته دیگه ای که میخواستم بگم اینست که پاره ای از سؤالات شده که آیا جنبش اینقدر ازمسائل مذهبی استفاده میکنه مگر اهداف خاص مذهبی داره؟ که باید بگیم نه این جنبش دموکراتیک ما، جنبش اعتراضی ای که یک خواست دموکراتیک در محورش داره، خواست روشن آزادی انتخاباته و پس گرفتن رأیمون و پایین کشیدن کودتا چی ها. و به همین دلیل هم این هدف، روشن همه ی اقشار مختلف رو با هر گرایش، هر دین، هر مذهب و یا هر بی مذهبی دور هم جمع کرده و این اتحاد خیلی هم ذیقیمته. اما استفاده از مقاطعی که این کودتاچی ها ، حکومت دیکتاتوری نقاب مذهب به خودش زده، خیلی خیلی خوب برای ما آکسیون برد-برده و برای حکومت آکسیون باخت-باخت. این دیکتاتور ما چون نقاب مذهب زده مثل نماز جمعه ی جمعه گذشته که ناچار شد گاز اشک آورتو نمازگزارا بزنه، با باتوم به جونشون بیفته، سرکوب بکنه، به خوبی نقابشو پاره کرد. هم در دنیا این مطرح شد (در روزنامه ها عربی الان نوشتند که بعد از اسرائیل حکومت ایران تنها حکومتیست که به نمازگزارا حمله میکنه) و هم مهمتر از اون (تأثیرش در دنیا یا مطبوعات خارجی) در بین حامیان نظامه. وقتی Core (هسته) اصلی این رژیم ماسک مذهبیست که زده، پاره کردن این ماسک باعث ریزش طرفداران خودشون میشه. میفهمن که یک عده قدرت طلب دیکتاتور فقط از مذهب سوء استفاده میکنن. اگر این حکومت به فرض کمونیستی بود، ما باید آکسیونهایی میگذاشتیم که نشون بدیم اینها دفاعشون از طبقه کارگر قلابیه و معلوم میشد که به دلیل دیکتاتوریشون و حفظ قدرتشون کارگرا رو هم میزنن یا سرکوب میکنن. اگر این حکومت مثلاً ناسیونالیستی بود ما باید آکسیونهایی میگذاشتیم که نشون بدیم ناسیونالیزم و ملی گرایی فقط براش یه نقابه و فقط برای سرکوب داره به کار میبره. بنابراین استفاده از مقاطعی مثل اعتصاب، اعتکاف یا نماز جمعه یا منبعد هم اگر پیش بیاد، این مقاطع مذهبی این مزیت رو داره که ماسک این دیکتاتورهای مذهبی نما رو پاره میکنه و طرفداراش ریزش پیدا میکنن. این هم یک سؤالی بود که مطرح شده بود.
من نکته آخری که میخواستم بگم راجع به نحوه گسترش کارمونه از این به بعد با توجه به پشتیبانی بزرگی که جمعه پیدا کرد و موفقیت بزرگی که جمعه داشتیم و رفتن توی فرسایش بیشتر و فلج سازی که قبلاً صحبت کردیم، می مونه برای فردامون و برنامه های بعدیمون که بحثهای بعدیمون خواهد بود.
تا فردای دیگه شاد و موفق و پیروز باشید.
بامداد یکشنبه 28 تیرماه 1388 و 19 جولای سال 2009 میلادی
ابتدا یک سؤال تکراری رو درواقع جواب بدم، یک کسی از نیاوران پرسیده که «اینجا چون بخشی از بسیج دم خونه ها علامت گذاشته (خونه هایی که الله اکبرمیگفتند) تعداد الله اکبر کم شده» باید این توضیح رو بدم که یه عده هم قبلاً اینو گفتند که چندتا جوون توی اون محل دم همه ی خونه های محل، همون علامت رو بگذارند بنابراین اون علامت بلا اثر میشه و اگر هم حوصله اش رو دارند، با شوخی یک دونه V سبز هم کنارش اگر بگذارند، مسأله رو منتفی میکنه.
چند تا نکته رو از بررسی فعالیت بزرگی که داشتیم، از آکسیون بزرگ روز جمعه میلیونی درواقع که همه برآوردها نشون میده بالای دو میلیون جمعیت ما در سطح تهران داشتیم، این آکسیون بزرگ را وقتی بررسی میکنیم نکاتی هست که میشه روش دست گذاشت. حالا بعداً هم باز وقتی فیلمها رو دقیقتر بررسی کنیم بهتر میتونیم روی نکات ریز هم نگاه کنیم.
نکته اول دیده میشه که وقتی مثلاً موتورسوارها از روی پل گیشا رد میشن (پل جلال آل احمد)، مردم به درستی اونها رو هو میکنن، روحیه شون رو ضعیف میکنن، شعار میدن، جمعیتی که هست که خیلی کار خوبیست و زشتی این کاری میکنن رو به رخشون میکشن اما همزمان میشه یک مقداری هم میخ چندپایه، سه پایه، شش پر (که حالا بستگی به روشی که بلد باشین داره و تو اینترنت هم خیلی دستورالعمل ها دیدم که گذاشتن برای ساختنش) سر راه اینها وقتی بریزین به راحتی پنچر میشه و موتور از کار میافته. همونجور که یکبار هم قبلاً عرض کردم در کشورهای دیگه از اسب برای زدن تو صف تظاهرات مردم گاهی پلیس استفاده میکنه که اونهم یک روشهایی داره که اسب رو برگردونن، در ایران هم همینکار رو موتورسوارها میکنن، و موتور رو خیلی ساده تر میشه پنچرش کرد، ساده ترین کاری که میشه باهاش کرد و اونوقت دیگه اون آقای سرکوبگر ناچار میشه موتور سنگینش رو کول بگیره از میدون عملیات ببره بیرون یا اینکه ولش بکنه و بره. لذا این بسیار کار مؤثریست که اگر این کار رو بکننین یک مرتبه یک بخشی از فعالیت اینها فلج میشه.
نکته ی دیگه ای که در این برررسی ها دیده میشه مسأله دوربینهاست در سطح تهران، دوربینهای ترافیکی که در سراسر سطح شهر تهران نصب شده برای کنترل ترافیک، مرکز کنترلش در خیابون ایرانشهر تقاطع نرسیده به خیابون طالقانی در ساختمونیست که زیر اون پارک درواقع شهرداری تهران ساخته سالها قبل و مرکز اصلی کنترل این دوربینها در اونجاست. ولی از قراری که شنیده ام سپاه موازی اون یک مرکز دومی برای خودش در یکی از مناطق خودش که گویا در حوالی میدون ونک هست طراحی کرده و از اون مرکز خودشون همه این دوربینها رو کنترل میکنن. در تظاهرات 18 تیر 10 سال پیش بچه ها موفق شده بودند یه دونه یا دوتا از این دوربینها رو که درست مشرف به همون امیر آباد شمالی بود قطع بکنن، خرابش بکنن، درنتیجه اینها دوربین نداشتند و بسیار کارآمدیشون برای سرکوب تظاهرات پایین اومده بود. الان هم حداقل در نقاط حساس شهر، دوروبر دانشگاه تهران، دوروبر امیرآباد، میدان انقلاب، جاهایی که معمولاً ما تظاهراتمون دوروبر اونجاها شکل میگیره، یا نقاط پر رفت و آمد شهر، این دوربینها اگر از کار بیفتند به نوعی با این کمبود نیرویی که اینها دارند بسیار مؤثره برای اینکه اون آقای فرمانده ای که با خیال راحت نشسته تو اتاق خنک و چایی اش هم جلوشه روی این دوربینها نگاه میکنه و دستور میده و عملیات میکنه و سرکوب میکنه، اگر اون دوربین از کار بیفته اونوقت خلاء اون دوربین رو با حداقل20 تا آدم باید پر بکنه، باید یکی بره دیده بان جلو بشه، بدوه بیاد بره به دیده بان عقب خبر بده بعد چون خودشون موبایلها رو قطع میکنن، بیسیم هم نمیتونن دستشون بگیرن چون تابلواند و مردم گریبانشونو میگیرن، باید بلند شه بیاد بره بیرون ار محوطه تلفن عمومی بزنه که میشه تلفن عمومی های اطراف اون محل تظاهرات رو قطع کرد و تازه آخرش شفاهی یک چیزی بگه که اون آقای فرمانده بفهمه اونجا چه خبره و دستور بده درحالی که الان که دوربین داره راحت میشینه نگاه میکنه، با چشمش هم میبینه و خیلی بهتر برای سرکوب میتونه تصمیم بگیره. لذا از کار انداختن این دوربینها حداقل در نقاط اصلی خیلی واجبه. ظاهراً البته این دوربینها با فیبر نوری ارتباط دارند، بنابراین نرم افزاری نیست که بشه حک کرد از کار انداختش، بنابراین حساس ترین جای این دوربینها لنزشه. اگر کسی بلد باشه، توانش رو داشته باشه من نمیدونم بتونه خودش رو بالای دوربین برسونه بالای اون میله بلند، یه اسپری ساده تو لنز کاملاً از کار میندازدش. یا اینکه با یک تفنگ ساچمه دار یا یک وسیله ای بشه اون لنز رو زد (جای حساس دوربین هست) ودر نتیجه دوربین درواقع از کار میفته. به هر صورت مشکل اساسی ای هست در تظاهرات ما که باید یه راهی براش پیدا بشه و من خیلی نمیخوام وارد جزئیات بشم.
اما نکته دیگه ای که میخواستم بگم اینست که پاره ای از سؤالات شده که آیا جنبش اینقدر ازمسائل مذهبی استفاده میکنه مگر اهداف خاص مذهبی داره؟ که باید بگیم نه این جنبش دموکراتیک ما، جنبش اعتراضی ای که یک خواست دموکراتیک در محورش داره، خواست روشن آزادی انتخاباته و پس گرفتن رأیمون و پایین کشیدن کودتا چی ها. و به همین دلیل هم این هدف، روشن همه ی اقشار مختلف رو با هر گرایش، هر دین، هر مذهب و یا هر بی مذهبی دور هم جمع کرده و این اتحاد خیلی هم ذیقیمته. اما استفاده از مقاطعی که این کودتاچی ها ، حکومت دیکتاتوری نقاب مذهب به خودش زده، خیلی خیلی خوب برای ما آکسیون برد-برده و برای حکومت آکسیون باخت-باخت. این دیکتاتور ما چون نقاب مذهب زده مثل نماز جمعه ی جمعه گذشته که ناچار شد گاز اشک آورتو نمازگزارا بزنه، با باتوم به جونشون بیفته، سرکوب بکنه، به خوبی نقابشو پاره کرد. هم در دنیا این مطرح شد (در روزنامه ها عربی الان نوشتند که بعد از اسرائیل حکومت ایران تنها حکومتیست که به نمازگزارا حمله میکنه) و هم مهمتر از اون (تأثیرش در دنیا یا مطبوعات خارجی) در بین حامیان نظامه. وقتی Core (هسته) اصلی این رژیم ماسک مذهبیست که زده، پاره کردن این ماسک باعث ریزش طرفداران خودشون میشه. میفهمن که یک عده قدرت طلب دیکتاتور فقط از مذهب سوء استفاده میکنن. اگر این حکومت به فرض کمونیستی بود، ما باید آکسیونهایی میگذاشتیم که نشون بدیم اینها دفاعشون از طبقه کارگر قلابیه و معلوم میشد که به دلیل دیکتاتوریشون و حفظ قدرتشون کارگرا رو هم میزنن یا سرکوب میکنن. اگر این حکومت مثلاً ناسیونالیستی بود ما باید آکسیونهایی میگذاشتیم که نشون بدیم ناسیونالیزم و ملی گرایی فقط براش یه نقابه و فقط برای سرکوب داره به کار میبره. بنابراین استفاده از مقاطعی مثل اعتصاب، اعتکاف یا نماز جمعه یا منبعد هم اگر پیش بیاد، این مقاطع مذهبی این مزیت رو داره که ماسک این دیکتاتورهای مذهبی نما رو پاره میکنه و طرفداراش ریزش پیدا میکنن. این هم یک سؤالی بود که مطرح شده بود.
من نکته آخری که میخواستم بگم راجع به نحوه گسترش کارمونه از این به بعد با توجه به پشتیبانی بزرگی که جمعه پیدا کرد و موفقیت بزرگی که جمعه داشتیم و رفتن توی فرسایش بیشتر و فلج سازی که قبلاً صحبت کردیم، می مونه برای فردامون و برنامه های بعدیمون که بحثهای بعدیمون خواهد بود.
تا فردای دیگه شاد و موفق و پیروز باشید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر