http://news.gooya.com/politics/archives/2009/09/093415.php
رژيم ديکتاتوری اسلامی در ايران روز به روز حلقه محاصره را بر گرد اصلاح طلبان حکومتی از يکسو، و مردم به ستوه آمده از سوی ديگر تنگ‌تر می‌کند. رهبران جنبش سبز اما هنوز از به فعل در آوردن توان تاريخساز جنبش مردمی نگرانی دارند.
به نظر می‌رسد رهبران جنبش به تفاوت ميان «مبارزه بدون خشونت» و «مبارزه در چارچوب قانون» توجه ندارند. در جوامعی با حکومت‌های غير دمکراتيک، اين دو تعبير به کلی از هم جدايند. اولی شيوه ای از مبارزه با حکومت است که در مقابل مبارزه‌ی خشونت‌بار مثل عمليات تروريستی قرار دارد، و دومی مبارزه ای است که ابعادش را خود حکومت تعيين کرده است تا هر حرکتی بيرون از آن را با توجيه غيرقانونی بودن سرکوب کند.
اگر گاندی، پدر جنبش بدون خشونت، می خواست در قالب قانون مستعمره‌گران انگليسی مردمش را به استقلال رهبری کند راه به جائی می‌برد؟ آيا نلسون ماندلا می‌توانست در چهارچوب قانون آپارتايد سياهان را به موضع برابری با سفيدان برساند؟
اصل مقاله
http://news.gooya.com/politics/archives/2009/09/093415.php
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر