نامه یک معلم نیویورکی به ایرانیان

من دبير يکي از دبيرستان هاي نيويورک هستم، چند روز پيش يکي از دانش آموزان دبيرستان ما در اقدامي نادر بر سر موضوعي رودروي مدير ترسناک مدرسه ايستاد و وقتي نتوانست به خواسته اش برسد، يکي ديگر از دانش آموزان به او گفت «بيا به روش ايرانيها با او برخورد کنيم.» و منظورش اين بود که بيا در مقابلش اعتراضي را سازماندهي کنيم. به همين سياق الان آنها هر چيزي را که قصد تغييرش را دارند «ايران»ش مي کنند و کلمة «ايران کردن» - دست کم در اين گوشه از جهان- به معني« ايستادگي در برابر قدرت» به عنوان يک فعل درآمده است.. اين تحول براي من- به عنوان يک دبير- بسيار مثبت و اميدوارکننده است چرا که به سختي مي توانم دانش آموزانم را وادار کنم که به آنچه در جاهاي ديگر دنيا اتفاق مي افتد توجّه کنند. نکته اينجاست که حتّي اين دانش آموزان که خيلي کم اخبار را دنبال مي کنند کلمه «ايراني» را مترادف با شجاعت مي دانند و من هم شخصاً با آنان موافقم و آرزو داشتم که از اين ميزان پايمردي برخوردار بودم